ماه به خورشید پیوست

ماه به خورشید پیوست

دونیا ییلاق، آدام قوزی، اجل قورد.

چِکدی بو سیریدَن بیر بیر آپاردی.

-------------------------

ای ساربان آهسته ران که آرام جانم میرود

وان دل که با خود داشتم با دل ستانم میرود

-----------------------------

کاروان سرداران فرهنگی ایل بهمن بیگی مدت هاست میل به کوچ  کرده است. در هر منزل گاهی، بزرگی را همراه می کند. این کاروان عاشقان در منزل اخیرش جهانگیر خان شهبازی را نیز با خود همراه نمود تا خیل رهروان مقصدِ بی بازگشتش را انبوه تر نماید.

جهانگیر خان شهبازی بزرگوار، هم جهانگیر بودی، هم شه و هم باز. قلبِ جهانی از عشایر مُسَخَر قلمرو متانت و تواضع و مهربانی تو بود. در کنار کاروان سالار تعلیمات عشایر شاهکار کردی. جهل و بیسوادی را با سرپنجه دانش خود تاراندی.

معلم بزرگ ایل بهمن بیگی، مهتاب شب های تارِ زندگی فرزندان بی پناه عشایر، ماه درخشان تعلیمات عشایر، یار همیشگی بهمن بیگی، می دانستم  دوری از خورشیدِ عالمتابِ مکتب انسان سازی را که کاروان سالار خرد و دانش پایه ریزی کرد و تو خود آنرا ستونی استوار بودی، تاب نمی آوری.

بال بگستردی و به خورشیدت پیوستی.  اما ما بقول (رحیم پردل) کتابدارِ مکتب تعلیمات عشایر، پدر مان را از دست داده و یتیم بودیم با عروج تو، برادرِ بزرگ و جانشینِ پدر را هم از دست دادیم.

شهبازی مهربان، ما نتوانستیم در زمان حیات پر برکت تو، در شان تو سپاسگزارت باشیم. شرمنده ات شدیم. اکنون انگشت حسرت به دندان داریم!!!

 ما را ببخش!!! ما را ببخش!!!

این ضایعه بزرگ را به ایلات و عشایر ایران، به دوست داران مکتب بهمن بیگی و به خانواده بزرگ شهبازی تسلیت عرض می نمایم.

اما غمِ فراقِ شهبازی، این انسان متین، متواضع، مهربان، خوش پوش و معلم دوست داشتنی بر دلِ غم زده شاگردان و دوستان و همکارانش بس سنگین اما خبر جدایی وی از مسیر کاروان سالار عشق سنگین تر بود و همه را ماتم زده نمود.

گویا بزرگان قوم سنگینی این غم جانکاه را به موقع حس کرده و با چاره جویی خردمندانه خود، نه تنها از دست دادنِ استادی بزرگ را قابل تحمل تر نمودند بلکه باعث شدند با در کنار هم قرار گرفتن این دو یار دیرین، مرید و مراد امین و دو دوست صمیمی، هم شادی روح این دو اسطوره رفاقت و تلاش و متانت، (استاد بهمن بیگی و استاد شهبازی) میسر گردد و هم سرشکِ هجرانِ ارادتمندانِ خورشید و ماهِ تعلیمات عشایر، این دو انسانِ بی نظیر و دو معلمِ بی بدیل با اشک شوق همنشینی مجدد و ابدی آنها پیوند بخورَد.

از مبتکران این تدبیر مدبرانه (مهندس یاشار پولادیان و مهندس حسین حیدری و امراله یوسفی بزرگوار و......) متشکریم.

از دکتر الله وردی و بی بی سکینه و خانواده شهبازی بخصوص جناب سرهنگ شهبازی سپاسگزاریم.

درود تان باد.                                        

                                   مرادحاصل نادری دره شوری   ۱۴/۶/۱۳۹۴