غروب خورشید هم زیباست:

غروب خورشید هم زیباست:      

              طلوع خورشید زیباست. وقتی افق دور دست شرق نوید طلوع خورشید را می دهد، چه زیباست! نور و روشنایی در مبارزه ای جانانه، بساط سیاهی و تاریکی را درهم می پیچد. جهل و تیرگی رنگ باخته، میدان کارزار را با سرافکندگی ترک می کند تا سپیدی و نور بر سریر سلطنت جلوس نماید. چه با شکوه است پرتو صبح گاهی خورشید. گرمای ساطع شده از قدوم خورشید، جان بخش است. سردی و جمود را به گرما و حرکت تبدیل می کند. طبیعت و آنچه در آن است، از چنبره سکوت و سکون رها شده و غوغا و فریاد زندگی سر می دهد. کوه ها سر به فلک می سایند. دشت ها پر از لاله می شوند. چمن ها مخمل پوش شده و  زندگی به جولان در می آید. بلبل ها نغمه سرایی می کنند. خواب جای خود را به بیداری می دهد. کسالت شب به شوق و ذوق روز تبدیل می شود. حرکت و تلاش آغاز می گردد. جوشش چشمه سار ها نمایان و مسیر رودخانه ها تا دور دست ها پیداست. فاصله های دور و نزدیک قابل تشخیص است. حتی مسافت زمین تا آسمان را می توان دید. زمان را می شود سنجید. یاس و نومیدی تاریکی جای خود را به بشارت و امید روشنایی می دهد. چه زیباست خورشید و چه دلچسب است روز! چه زیباست زیبایی! خورشید سلانه سلانه با غرور ستودنی، فاصله شرق تا غرب را با پرتو افشانی و تلوء لوء خود در می نوردد و سخاوت مندانه دنیایی را توان می بخشد. چه زیباست کرم بخشند گی! نهایتا ستیغ کوه های پر جلال غرب به همراه ابر های دامنه آن ها در مقابل این همه جبروت و ابهت سر خم کرده و تعظیم کنان خورشید تابان را به استراحت گاه خود دعوت می نمایند. گرچه دوری زیبایان سخت است اما چه با شکوه و زیباست مشایعت زیبایان! طلوع خورشید عشایر ایران، محمد بهمن بیگی نیز چون خورشید بود. غروبش هم چون غروب خورشید با شکوه و زیبا بود. صد ها هزار شاگرد ارادتمند و یار دیرین و همکار همراه، از سراسر مناطق عشایر نشین ایران، لر و ترک، بلوچ و کرد، فارس و ترکمن در روز معلم به سوگ بزرگ معلم خود نشستند و چه با شکوه او را تا استراحت گاهش مشایعت کردند!

روانش شاد، نام نامیش جاودان. راه روشنش پر رهرو باد.                                                       

                                                                                                                                  مرادحاصل نادری دره شوری- هفتم اردیبهشت 1394