یل اوتان کف سیچن
سالها پیش در دشت ها و دامنه کوه ها در اون بالا توی آسمون پرندگانی را میدیدم که به نظر میرسید در جهت مخالف وزش با د در نقطه ای ثابت به شدت بال می زدند و ضمن بال زدن حرکتی به جلو یا عقب نداشتند. بعد از چند لحظه خود را در باد رها کرده و در فاصله ای دور تر دو مرتبه ثابت میشدند و بال زدن سریع را شروع می کردند.این حرکت و بال زدن و رها شدن در هوا ادامه پیدا میکرد تا در آن دور دست ها در افق آسمان پرنده و بال زدنش محو میشد.
آن زمان بچه بودم و از این کار پرنده سر در نمی آوردم (الان هم سر در نمی آورم) . از بزرگتر ها جویا میشدم. بزرگتر ها هم گویا از علت آن بی اطلاع بودند و میگفتند این پرنده ها کارشان باد خوردن است.
به همین علت این پرندگان را (یل اوتان کف سیچن) می نامیدند.
سال هاست که حتی این پرندگان را هم در آسمان نمی بینم. (شاید من شهرنشین شده ام و دشت و کوهسار نمیبینم!)
امروزه اما سالخوردگان ایل عبارت (یل اوتان کف سیچن ) رابه کسانی اطلاق میکنند که کار و منبع درآمدی ندارند اما به هر حال زنده هستند و زندگی رامیگذرانند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر