چون آب
میتوان چون آب در گودال خود خشکید
میتوان چون چشمه ای گاهی جوشید
گاهی اما از جوشش افتاد و از قافله دور ماند
میتوان چون جویباری سوسو زنان در مسیر افتاد
میتوان با جویبار های دیگر دست دوستی داد
اما باید از میراب گریخت و دست آبیار را خواند
میتوان به رودخانه پیوست و ناله کنان ره دریا پیش گرفت
اما باید اسیر سد نگشت و راه شنی پیش گرفت
میتوان چون دریاچه هر روز کوچکتر شد
دریچه رودخانه ها را بست وشورتر شد
اما باید بدانی که فنایت آشکارتر شد
میتوان چون دریا به اقیانوس رسید
به کالبد خویش جان بخشید
اما باید کانال ها و تنگه ها را در نوردید
گر از گودال و جویبار و رودخانه گذشتی
از دریاچه و دریا به اقیانوس پا هشتی
بدان که مرادت حاصل و اندر بهشتی
با احترام: نادری
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر